- CONSECRATIO
- CONSECRATIOvide supra Apotheosis, et infra Dedicatio: quô posteiore sensu, voci Resacratio et Resecratio opponitur; de qua suo locô. Addam quaedam saltem de animalium consecratione, Sueronio indigitata, in Iulio, c. 81. ubi de equorum gregibus, in traiciendo Rubicone ab illo consecratis: et Eustathio, Odyss. μ. ubi apud Graecos in more fuisse integros animalium greges, volatilia quoque. in quibus pavones inprimis et anseres, Diis suis consecrare, illaque nemini tangenda aut violanda, dimittere narrat. De piscibus idem habet Athen. l. 7. Quod maxime factitatum in iis, quae usui aut voluptati fuerunt, quibus hoc quasi praemium datum, ut ante obitum, servorum instar, manu mitterentur, et sinerentur ἄφετα. Solebant autem, antequam dimitterentur, unguentum plerumque illis affundere; quem luxum in mulieribus hirundines aliasque aviculas, quibus diu oblectatae fuerant, e potestate missuris, notat Aristides, 3. Platon. Idem de delphino Octavii Anicii, apud Plinium, Ep. 33. l. 9. de elephante alterius, apud Philostratum, in Vita Apollonii: de equis, apud Aelian. Histor. Anim. l. 11. c. 36. legas. Monilia insuper et inaures piscibus huiusmodi additas, habes apud eund. Vide Casaubon. ad Sueton. d. l Nec omittenda loca ςθεοὶς ἀνειμένα, Diis conscrata, quae substructionibus, aut aliô usu profanô polluere grande itidem nefas fuisse, monet ad Arnob. l. 7. Heraldus.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.